Telefonades

Je moet als secretaresse tegenwoordig van alle markten thuis zijn, trouwens: tegenwoordig, tegenwoordig! Dat moest je altijd al: ook vroeger werd je geacht de trouwdag van je baas te weten, een knoop aan te kunnen zetten (aan welke broek of jasje dan ook), een aspirientje te verstrekken en de meest ingewikkelde vergaderingen te plannen.

Trouwens: secretaresse, secretaresse! tegenwoordig heet dat managementassistente, of beleidsondersteuner, of 'pie-eej'. Kan me niet bommen, 'het vak' is alleen maar breder geworden: computer, internet, social media, de goeie ouwe telefoon (zo eentje die op een bureau staat, met een snoertje eraan), agenda's in outlook (en niet meer in een boek dat op het bureau ligt), waar blijft de tijd.

Hoe kort lijkt het geleden dat een collega wanhopig aan mijn bureau stond en met grote angstogen over haar computer zei "hij zegt weer piep" en zich de volgende ochtend ziek meldde. Het moet in 1981 of daaromtrent geweest zijn, sommige van mijn huidige collega's waren nog niet eens geboren!

Gelukkig zijn er rode draden in mijn bestaan als secretaresse. Hilarische telefoongesprekken vormen een trosje rode draden. Ik schreef in mijn allereerste baan al eens een soort van collumpje (toen heette ze nog geen blogjes) over gekke vragen aan de telefoon.

Toen wij nog in één gebouw zaten met de SRE Milieudienst verdwaalden inkomende gesprekken nogal eens. Nu de Milieudienst allang de Milieudienst niet meer is, tegenwoordig Omgevingsdienst Zuidoost-Brabant heet (door ons modieus afgekort tot 'ODZOB') en in een sjiek gebouw naast het stadskantoor aan De Wal resideert, gebeurt dat verdwalen minder frequent, maar nog vaak genoeg om minstens twee keer per week tot een hilarisch telefoongesprek te leiden.

Ouwe vermeldingen op websites spelen daarbij ook een rol en die leiden een hardnekkig bestaan, we krijgen ze nooit helemaal met wortel en tak uitgeroeid!

Dus af en toe neem ik de telefoon op met mijn altijd vriendelijke (ahem): "Goedemiddag Metropoolregio Eindhoven, met Marlies Geurts" en volgt er een verbijsterde stilte.

"Mè wie?"

Nog een keer: "Goedemiddag Metropoolregio Eindhoven, met Marlies Geurts"

"Ja, hier meej Pietersen, d'r sti hier unne container en die stinkt en ze zèn gistere gewist um ze op te hoale, mar d'n dieje hebbe ze nou net loate stoan!kunde gullie die nog efkes op komme haole?"

Ja, ja, in onze dynamische regio heb je expats en stadse toestanden, maar ook nog steeds heel veel landbouwers die er wonen en werken. Je kunt dan in keurig ABN een afstandelijk antwoord geven, maar het gaat vlugger als je vraagt: "Waar wònde gij?", en na het antwoord in sappig Brabants zegt: "dan moette gij efkes bellen mi de geminte war gij wònt en die hetzelfde vertellen as ge mij verteld hèt, dan komt da hendig goe!"

Hetzelfde antwoord, maar dan in keurig ABN, krijgt de mevrouw die belt dat ze een rat denkt gezien te hebben bij het restaurant achter haar achtertuin, de meneer die vindt dat de kerstbomen wel erg lang blijven liggen dit jaar en de huisjesmelker die vindt dat het afval in het studentenpand dat hij beheert zich te lang ophoopt in de voortuin.

Natuurlijk help je al deze bellers vriendelijk op weg! naar een andere organisatie!!